Wszystko było zamiast.
Grałam z życiem w pokera i przegrałam.
A byłam pewna, że mam dobre karty! Może chciałam tak myśleć?
Nic nie osiągnęłam, nic nie zrobiłam, nie stworzyłam nic wielkiego.
Wszystko było tymczasowe. Tak jak moja podłoga. Do tej pory nie zainstalowałam listew przy ścianach.
Wszystko niedokończone, rozgrzebane, brzydkie, prowizoryczne. A prowizorka jest najtrwalsza.
No cóż, wiadomo, że nie każdy jest geniuszem, ale każdy musi jakoś żyć. Nawet jak nie umie.
Człowiek całe życie się rodzi. Kiedy jednak już czuje, że się urodził, jest ukształtowany i gotowy - pora umierać. I tak to jest. A jest nie w porządku.
Wybrałam złą drogę, w którymś momencie źle skręciłam. Tylko kiedy? I czy można zawrócić?
Nie można. Trzeba cały czas iść naprzód. Przed siebie. Drogą w jednym tylko kierunku. W stronę tęczy :)
Jutro nowy dzień. Powitam go najpiękniejszym uśmiechem na jaki mnie stać.
Cóż innego mogę zrobić?
A ja nawet nie wiem tak na pewno czy idę, czy tylko coś mnie niesie, niezależnie ode mnie.Myślę,że nie tyle rodzimy się wciąż na nowo, raczej bezustannie się uczymy w czasie tej wędrówki. A ironią losu jest to,że często już nie zdążymy wykorzystać nabytej wiedzy.Madame, uśmiech to za mało, trzeba samą siebie przekonać,że jest dobrze, tak jak trzeba.
OdpowiedzUsuńMiłego, ;)
Nie mozna przegrac zycia.
OdpowiedzUsuńWiec nic nie przegralas, nic nie trzeba poprawiac, nic nie pominelas, nic nie zaniedbalas, wszystko jest tak jak byc powinno.
Nie wierzysz?
No coz, gdyby mialo byc inaczej to by BYLO, a skoro nie jest, to znaczy, ze jest tak jak POWINNO byc:)
Stardust - jesteś genialna! :))
OdpowiedzUsuńEee tam. Przecież jest tak jak Stardust napisała. Wszystko idzie swoim torem, to handra tylko przeszkadza. :)
OdpowiedzUsuńgraforoman - wychodzi na to, że muszę zrobić remont torów :))Może wtedy lepiej będzie szło?
OdpowiedzUsuńMadame, coś czeka na Ciebie na moim blogu, odbierz, proszę
OdpowiedzUsuńHhahaha ja tez zapraszam do mnie po odbior niespodzianki:)))
OdpowiedzUsuń